Een andere werkelijkheid maken of ervaren in het hoofd. Waarom zou ik zoiets doen, terwijl het er eigenlijk bij hoort in het leven. Op tijd opstaan, voor jezelf zorgen, voor je toekomst zorg dragen. Motivatie vinden om de dingen in het nu te doen omdat je daar later als je volwassen bent iets aan  hebt. Dan is je moeder er niet meer bij, moet je voor jezelf zorgen. Je moet in actie komen om je eigen leven te gaan leven. Daarbij is het door het autisme moeilijk om een motiverende prikkel te zoeken die tot actie leidt. Zo ook hier deze middag.

Zet jij een timer om 12.15, om te komen eten zodat je hebt gegeten als je naar huiswerkbegeleiding gaat? Ja klinkt het van boven, hoopvol wacht ik af. Het is inmiddels de afgesproken tijd maar ik zie niemand extra in de keuken behalve de kat. Die wil wel naar boven om zijn maatje te halen. Kom je nog vraag ik? Wat, waarom moet ik komen? Mijn timer is nog niet afgegaan! Oke hoelaat heb je de timer gezet? Oh gewoon een keer… Maar als je nu niet komt eten moet je zonder eten naar de huiswerkbegeleiding, lijkt me niet zo fijn. Ik denk dat je wilt eten. Ja maar mijn timer… Die heb je op de verkeerde tijd gezet dus het is al tijd om te eten. En zo gaat de discussie verder. Hoe krijg ik hem naar beneden voor eten? Ik bedenk wat ik ga hem zelf een taak geven. Wat ga je maken voor lunch roep ik naar boven? Een gebakken ei of tosti? Ik wil wel een scrambled egg. Oke klinkt goed, dan moet je nu komen dan kun je die maken. De stap van de verkeerd gezette timer wordt aan de kant geschoven en hij komt wel eten.

Tijdens het eten vervolgt hij waarom hij eigenlijk niet wil gaan naar huiswerkbegeleiding. Hij weet alles al! Huiswerk is niet leuk, zijn vriend doet ook havo en die hoeft dit ook niet te doen. Ja precies maar voor het geval je toch vragen hebt over een vak is het toch handig dat je daar bent. En als je het zelfstandig wilt maken dan bespreek je dat daar. Dan vraag je hulp bij een ander vak die je wel lastig vind? Dat is ook wel een idee vindt hij. En voor Engels moet je gewoon veel inhalen anders moet het in het weekend en dan komt de finale van Wie is de Mol. Een beetje mopperend komt hij in actie, vergeet de planning en wat hij moest doen, dus die moet ik achteraf nog mailen.

De andere werkelijkheid is dan dat hij gewoon vindt van niet. Hij mist nog weleens de context van dingen. Wat voor school nodig is, wil hij gewoon niet. Maar het is voor jezelf, jij hebt het plan om in de ICT te gaan werken, daar zal je ook iets voor moeten doen. Van heel veel uur gamen word je niet toegelaten op een ICT opleiding. Wat ik voor school moet doen vind ik niet leuk en daar dan in blijven hangen keer op keer. Vasthoudend is de autist die vind wat hij vindt. Dat is dan de werkelijkheid in zijn hoofd waarop hij in het leven van nu staat. Niet verder kijkend naar wat beslissingen in het nu voor gevolg hebben voor later.

Ik wens hem in het leven toe dat dingen makkelijker gaan. Dat hij beter kan overzien welke taken en verantwoordelijkheden hij heeft. Dat persoonlijke zorg voor je spullen, huiswerk voor school niet meer ter discussie staan maar er gewoon bij horen. Bij de dag, bij het leven. Dat de gewone dingen een automatisme worden. Dat er niet altijd zoveel weerstand is tegen de voor ons normale dingen in het leven, daar waar jezelf eigenlijk niet meer over nadenkt. Het vooruitzicht van iets doen wat niet leuk is kan voor iemand met autisme leiden tot helemaal niks meer willen doen omdat iets stom is, de zin er niet van inzien. De activatie modus staat heel laag afgesteld. Het beeld wat voor diegene met autisme ligt moet wel zo optimaal en comfortabel aanvoelen, genoeg uitnodigend en motiverend zijn om tot actie te komen. Alleen zo is de wereld om hen heen niet en hoe je zo’n situatie kunt creëren is elke dag weer een uitdaging.