Elke dag weer leven met je autisme? Elke dag opstaan alsof het de eerste keer in je leven is dat je moet opstaan. Ook al heb je dat al wel honderd keer gedaan, elke dag is het weer bewust schakelen naar wat je moet doen. Als er iets anders is dan anders, je bent jarig bijvoorbeeld of er is ineens een sportdag op school, dan is het moeilijker.

Iemand met autisme schakelt niet alle schakels automatisch achter elkaar. Het is geen vloeiende beweging van activiteiten die elkaar logisch opvolgen. Over elke losse activiteit moet weer los worden nagedacht. Hoe ga ik dit doen, wat heb ik nodig? Er is weinig tijdsbesef en alles lijkt een eeuwigheid te duren. Elke losse deeltaak moet tot in detail precies worden uitgevoerd. Het beginnen aan een taak is het moeilijkst. Alsof de start knop telkens weer onvindbaar is.

De tiener kan het ook opgeven nog voordat hij eraan begonnen is. Ik denk toch dat het niet lukt vandaag dus ik doe het niet. Hoe ga je nu zorgen dat je op tijd uit je bed bent en op school aankomt? Als ze eenmaal opgang zijn verloopt een dag redelijk vlotjes maar die start is elke dag opnieuw een uitdaging. Een kloof die overwonnen moet worden nog voordat het echte leven op school begint.

Routine dingen zoals opstaan, je klaarmaken, de dag beginnen, die zaken voor andere mensen vanzelfsprekend zijn, zijn voor iemand met autisme moeilijk. Het leren naar zelfstandigheid gaat met ups en downs. Als ze een aantal weken redelijk soepel in het ritme meelopen, denk je we gaan voor uit. Dan volgt er weer een periode van downs dat het weer niet lukt om op te staan en zo schommelen de vaardigheden in de weken. Na een periode van misschien wel maanden merk je dan dat er verandering komt. En wat je zult merken soms gaan ze ineens op een ander punt vooruit wat je niet verwacht had, dat is dan het kadotje. De ontwikkel weg vooruit naar meer zelfstandigheid met autisme is een flow van ups en downs. De ups worden hoger, de downs minder vaak en minder diep en zo ga je vooruit met elkaar.