Bij groter worden hoort ook verantwoordelijkheid voor eigen kledinggeld. De wens komt met grote drang afgelopen zomer. Haast met boosheid voelt het voor mij vanuit een onrechtvaardigheidsgevoel. Iedereen heeft kledinggeld maar ik niet! Ik denk niet dat je het slecht hebt vertel ik hem, het geld wat ik reserveer voor jouw kleding kan naar een aparte rekening voor kleding die jij beheert. Er is al kledinggeld het komt alleen niet op jouw rekening! Het is wel de voorwaarde dat je een spaarrekening aanmaakt voor kleding om het apart te houden voor het kopen van kleding want voor je het weet staat er een nieuwe monitor op je kamer terwijl je het geld moest uitgeven aan kleding.

De spaarrekening wordt geopend, maandelijks gaat het bedrag daar naartoe maar verder gebeurt er vrij weinig. Minimalistische stijl, er wordt gesproken over kleding, stijl en wensen zaken die heel belangrijk zijn. Mijn woorden in poging om actie te krijgen bij de tiener, volgens mij heb je nieuwe spijkerbroeken nodig tot er zit een gat in je broek is het niet tijd om een nieuwe te kopen, jij hebt het geld? Het geeft geen actie. Ons gesprek eindigt met de woorden, jij wilt alleen maar dat ik spijkerbroeken koop.

De veronderstelling die ik had dat hij direct kleding zou gaan kopen omdat hij vroeg om kledinggeld is een illusie. Het kleding avontuur gaat verder, inmiddels sta ik in de ochtend een spijkerbroek droog te föhnen vanwege een schaarste in de kledingkast, maar met een inmiddels goed gevulde rekening met kledingbudget! Hij informeert ook elke dag of het ene sportshirt wat hij heeft al gewassen is want hij moet morgen weer aan. Weer raad ik aan dat hij vooral aan de inkoop kant van het proces in actie moet komen, dat ik alleen met föhnen van kleding in de morgen het droogproces kan versnellen maar dat ik dat eigenlijk niet mijn taak vind. Omdat ik ook andere zaken te doen heb vandaag, studeren bijvoorbeeld voor mijn examen dat binnenkort is en jij moet op tijd op school zijn, toch?

Weer gaat de tijd verder en er gebeurt weinig, ook de sportbroeken zijn inmiddels niet meer op voorraad. Die heb ik vast bij papa laten liggen! Even nieuwe bestellen! Volgens mij kun je die beter bij papa vandaan meenemen, scheelt je weer budget. Dat wordt een goed idee gevonden door de tiener in huis. Hoe ik dit verder kan aansturen vraag ik me af?

Dan komt de wonderdag! Het is singlesday en op veel producten ook kleding krijg je 20% korting. Het lijstje van in te kopen artikelen wordt hardop genoemd. Of we die even samen kunnen doornemen. Dan blijkt dat het hele budget al doorgerekend is in het hoofd. En eigenlijk wist hij al wat er allemaal nodig is maar kleding kopen is duur. Misschien dat dit meespeelde in dat er geen actie kwam tot inkopen bedenk ik me achteraf. De tiener die niet zegt waarom iets volgens hem niet kan is moeilijk aan te sturen. En deze moeder kon de juiste vraag tot actie deze keer niet bedenken.

Samen doen we het onlinebestelproces, toch wel fijn als er iemand meekijkt met keuzes maken! Ik zie een opgelucht gezicht naast me. Het zelf beheren van geld voor kleding brengt ook met zich mee dat je inzicht moet hebben in wat je nodig hebt en keuzen moet maken. Bij een aantal inkopen zie ik ook dat het budget snel verdwijnt dus een aantal zaken kopen we gezamenlijk in. Bij het zelf inkopen van kleding merk je pas wat het allemaal kost.